De COVID 19 pandemie toont opnieuw de patriarchale pandemie: Wij vrouwen verdedigen onszelf! De strijd voor leven en vrijheid gaat door en wordt elke dag intensiever, vooral in het leven en de lichamen van vrouwen over de hele wereld. De kapitalistische moderniteit probeert zich bij elke stap te versterken, probeert haar koers op te leggen aan het leven van alle mensen, veegt de planeet mee en probeert elke mogelijkheid tot een andere wereld en levenswijze uit onze gedachten te wissen. Zoals we in onze recente brochure kort hebben laten zien, zijn vrouwen het doelwit geweest van aanvallen in de pogingen van het patriarchaat om alle hoop op een vrij en democratisch leven voor iedereen te vernietigen.
overgenomen van womendefendrojava
Met de rol van vrouwen in de samenleving, in de structurering van gemeenschappen en hun band met het land, heeft het patriarchaat in de hele geschiedenis en nu in de kapitalistische staten haar patriarchale geweld tegen ons moeten gebruiken om hun betekenisloze systeem op te leggen. Maar wij vrouwen zijn nooit passief gebleven, ondanks het feit dat ze hebben geprobeerd ons anders te doen geloven. De rol van vrouwen in het verzet tegen en de verdediging van de gemeenschap en de vrijheid is vandaag de dag essentieel geweest voor de vrouwen om de hoop te behouden.
Deze rol van verzet en zelfverdediging van de samenleving is dringend noodzakelijk met het oog op een nieuwe wereldwijde aanval op vrouwen en volkeren. Een rol die nooit is gestopt en daarom opnieuw onder vuur ligt, zoals bijvoorbeeld de invasie en de oorlog op het grondgebied van de vrouwenrevolutie in Noord- en Oost-Syrië laat zien.
Staten zijn bang voor wat er komt als de samenleving zichzelf organiseert, en proberen daarom hun macht veilig te stellen door het centrum van de samenleving, namelijk de vrouwen, aan te vallen.
Het patriarchale offensief van de kapitalistische moderniteit
We zitten in een dramatisch scenario, maar niet alleen vanwege de recente pandemie van het Coronavirus. Het leven van vrouwen in de wereld wordt al te lang gekenmerkt door geweld, gedwongen verplaatsing, onzekerheid en zelfs moord – het aantal vrouwenmoorden neemt toe.
Overal ter wereld is het de patriarchale staat die met geweld zijn macht oplegt om ons leven, onze lichamen, ons land en de hele planeet te blijven verkopen en exploiteren. In een wereld die steeds meer losstaat van de aarde, gebaseerd op een financiële kapitalistische economie waarin de crises niet alleen conjunctureel zijn, maar ook steeds acuter worden. De pandemie van het Corona-virus en het beheer dat wordt doorgevoerd om er het hoofd aan te bieden, kan niet buiten deze context worden begrepen.
De situatie in Rojava wordt gekenmerkt door de imperialistische geestdrift van de Turkse staat en zijn geallieerde staten (van mogendheden als de Verenigde Staten en Rusland tot alle leden van de NAVO), die zich met behulp van jihadistische huurlingen opnieuw inzetten voor het bezetten, plunderen, verkrachten en vermoorden van de volkeren in het noorden en oosten van Syrië. We zien de wreedheid tegen vrouwen, zoals in het geval van Hevrin Xelif of Amara Renas, die op brutale wijze zijn vermoord en wiens lichamen werden ontheiligd. Op dit moment worden in de door Turkije bezette gebieden van Afrin en Serekaniye vrouwen ontvoerd en misbruikt, als oorlogswapen door Turkije en haar jihadistische huurlingen. Hieruit blijkt duidelijk het doel van Turkije en haar fundamentalistische groeperingen om het leven en de vrijheid van vrouwen te vernietigen. Door hun systeem van overheersing af te dwingen creëren zij een demografische verandering, vernietigen zij de natuur, dwingen zij assimilatie af, bezetten zij land en vernielen zij de vooruitgang die is geboekt op het vlak van vrouwenbevrijding.
Ook in de rest van de wereld is de crisis en het geweld tegen vrouwen constant. Honderdduizenden vrouwen worden elk jaar gedood. Overal ter wereld lijden vrouwen onder aanranding, genitale verminking, seksuele slavernij en eindeloze lasten van onzichtbaar werk. Vooral met de toename van het fascisme in de wereld, van Bolsonaro in Brazilië tot Salvini in Italië, worden de vrouwenrechten verminderd. We leven sinds het begin van de eeuw een duidelijk offensief tegen vrouwen om de kapitalistische staatsmacht in stand te houden na de wereldcrisis.
Vrouwen die met deze situatie worden geconfronteerd, hebben de hoop niet opgegeven en blijven zich overal ter wereld verzetten en organiseren. We zagen het op 8 maart, toen miljoenen vrouwen over de hele wereld marcheerden voor de vrijheid van vrouwen. Maar we zien het ook elke dag: met de Latijns-Amerikaanse vrouwen die zich organiseren om hun land en hun gemeenschap te verdedigen, de vrouwen in India die zich organiseren om zich te verdedigen tegen mannelijk geweld, en de vrouwen in Zuid-Europa die zich organiseren om hun huizen te verdedigen tegen op winst gerichte financiële ondernemingen.
Coronavirus als voorwendsel voor de toename van geweld
In deze context van een toename van het geweld tegen vrouwen in alle uithoeken van de wereld heeft de pandemie van het Coronavirus de staten van de kapitalistische moderniteit een nieuwe kans geboden om hun heerschappij verder uit te breiden en te consolideren en om een nieuwe aanval op ons leven te verhullen als iets wat noodzakelijk is.
In de huidige situatie met de COVID 19 pandemie tonen de kapitalistische staten opnieuw aan dat ze geen interesse hebben, of ooit hebben gehad in het welzijn van mensen of van de planeet. Op basis van een patriarchale mentaliteit voeren zij een pandemiebeheer uit dat erin bestaat hun macht veilig te stellen door intimidatie ten koste van iedereen.
We zien dat het coronavirus een pandemie is die serieus moet worden genomen, maar we moeten ook zien dat de aanpak en het beheer op verschillende manieren kan worden gedaan. Op dit moment worden mensen ofwel gedwongen te werken, waarbij ze worden blootgesteld aan het virus, ofwel worden ze ontslagen. Ook andere mensen zitten alleen thuis zonder enige materiële en emotionele steun. In plaats van de winst en de privaatrechtelijke belangen in het centrum te plaatsen, zouden we de zorg voor mensen in het centrum moeten plaatsen, door middel van solidariteit tussen mensen en volkeren.
In de huidige situatie creëert het huidige beleid meer angst bij de bevolking, maakt het ons wantrouwig tegenover elkaar en is de kans groter dat het de banden tussen ons verbreekt. Het moedigt ons aan om elkaar te verklikken in plaats van elkaar te helpen in deze gecompliceerde tijden. Ze proberen ons de schuldigen en dus de vijand te maken, wat de handhaving van maatregelen om de bevolking te militariseren en te controleren rechtvaardigt om aan de macht te blijven als het virus eenmaal onder controle is. Hetzij door de uitbreiding van het grensbeheer door de Europese Unie om zich nog meer af te sluiten van honderdduizenden vluchtelingen die nog steeds op de vlucht zijn voor oorlog en armoede, en om racisme en wantrouwen onder de bevolking te blijven aanwakkeren. Om de wegen in het binnenland te militariseren en de legers te gebruiken om onschuldige voorbijgangers tegen te houden. Het lijdt geen twijfel dat het leger niet op straat staat om het virus tegen te houden, maar om mechanismen in het leven te roepen om de samenleving onder controle te houden en zo te voorkomen dat die zich verzet.
Geen woord over het stoppen van de verwoesting van de planeet. Geen woord over het stoppen van de oorlog. Geen woord over het collectief aanpakken van het zorgprobleem, van gezondheidszorg tot gezinszorg. Geen woord over het vestigen van een volksdemocratie in de samenlevingen om niet overgeleverd te zijn aan een markt zonder ecologische of sociale grenzen. De staat wil onze “beschermende man” zijn door middel van controle en militarisering van de samenleving, en wij als vrouwen kennen de leugen van deze geschiedenis maar al te goed.
Al deze acties tonen opnieuw de basis van een systeem dat vijandig staat tegenover vrouwen en het leven: vrouwen zullen opnieuw degenen zijn die, ondanks het feit dat ze door de oorlog ontheemd zijn geraakt, moeten zorgen voor hun families die nu onder afschuwelijke omstandigheden in vluchtelingenkampen leven. Zij zullen degenen zijn die, na 48 uur achtereen te hebben gewerkt in supermarkten of ziekenhuizen, geconfronteerd zullen worden met mannelijk geweld in hun huizen, dat zal toenemen met hun isolement en onzekerheid. Zij zullen de eersten zijn die hun baan en hun huis verliezen en daardoor aan meer situaties van huiselijk geweld worden blootgesteld.
Verzet je zoals altijd, ga door zoals nooit tevoren
Wij, als vrouwen, ons verhaal is een verhaal van verzet. En dat zal nu niet anders zijn. De crisis van de Corona-virus pandemie laat ons opnieuw zien dat patriarchale staten nooit in staat zullen zijn om een adequaat antwoord te geven op de problemen waar we als samenleving mee te maken hebben. We moeten een andere samenleving opbouwen die ons in staat stelt te breken met de dominante mannelijke mentaliteit die ons dag na dag, en nog meer in de meest kritieke situaties als deze, naar een ramp leidt. Daarvoor moeten wij vrouwen een stap vooruit zetten om niet achteruit te gaan.
We kunnen niet toestaan dat de mannelijke staten hun krijgswet opleggen, de banden tussen ons verbreken en de pandemie gebruiken om alles te bedekken met normaliteit en onvermijdelijkheid. Wij als vrouwen moeten een beslissende rol spelen om ons te verdedigen en niet toestaan dat deze pandemie wordt gebruikt om de samenleving verder te vernietigen, om ons nog meer geweld aan te doen of om een patroon voort te zetten dat leidt tot de vernietiging van de planeet.
Zoals we de afgelopen weken duidelijk hebben gezien, heeft niet alleen de pandemie van het Coronavirus een wereldwijde impact, maar ook de pandemie van de kapitalistische moderniteit met haar patriarchale mentaliteit en geweld. Daarom moeten wij als vrouwen van de wereld onze banden aanhalen om ons sterk te maken voor dit patriarchale en kapitalistische offensief. Om sterk te worden om de handhaving van deze uitzonderlijke maatregelen niet te accepteren en vooral om sterk te worden om een kracht van vrouwen te consolideren die het hele wereldsysteem op zijn kop zal zetten.
Want het Coronavirus laat ons opnieuw zien dat er geen ander duurzaam alternatief bestaat dan een samenleving die mensen en naties centraal stelt in de besluitvorming door middel van democratische processen, die gebaseerd is op de bevrijding van vrouwen en die op een ecologische manier met de planeet in wisselwerking staat. Een alternatief dat het leven verdedigt, zoals het leven dat wordt opgebouwd in de bevrijde gebieden van Noord- en Oost-Syrië. Vandaag de dag wordt de vrouwenrevolutie meer dan ooit gezien als de oplossing voor de wereldcrisis waarin we ons bevinden. De solidariteit die we vandaag opbouwen is het begin van onze strijd voor vrijheid, die we samen moeten voeren.
Daarom sturen we onze kracht en energie naar alle vrouwen en alle mensen over de hele wereld om het hoofd te bieden aan de pandemie van het Coronavirus en roepen we vrouwen overal ter wereld op zich te organiseren om de patriarchale pandemie van staten te confronteren met wereldwijde strijd en verzet!